Nasza czytelniczka Potteromanka postanowiła zastanowić się, czy w naszym świecie nie istnieje coś, co moglibyśmy choć przyrównać do magii? Jej praca na ten temat zaczyna się tak: "Czy w naszej rzeczywistości naprawdę istnieje? Zależy, o jakim jej rodzaju mowa, bo przecież jest ich wiele… Żeby to określić najpierw powinniśmy uświadomić sobie co rozumiemy przez słowo magia.

MAGIA – wpływanie na otaczającą rzeczywistość przez stosowanie zaklęć, czarów, eliksirów, różdżek i innych magicznych przedmiotów. Może temu towarzyszyć wiara w istnienie nadnaturalnych mocy i energii, ale może to również wynikać z samej wiedzy o subtelnych połączeniach między rzeczami, których wykorzystanie gwarantuje skuteczność magiczną.

(Tezaurus Harry Potter)

Tyle, że takimi mocami dysponują tylko czarodzieje. Ale czy są takie nadprzyrodzone umiejętności, którymi posługujemy się również my – zwykli, prawdziwi ludzie? Oczywiście, że tak! Nie chodzi mi tu o jakieś przepowiadanie przyszłości czy umiejętność stwarzania iluzji, nie. Tą magią jest po prostu miłość.

Teza padła, ale nie wszyscy się pewnie z nią zgadzają. Podam więc argumenty. Aby określić, czy miłość naprawdę istnieje zastanówmy się najpierw jaka jest jej definicja.

MIŁOŚĆ – miłość może mieć potężną magiczną moc: miłość Lily Potter do syna, Harry’ego Pottera, okazała się „potężnym przeciwzaklęciem”, „tarczą ochronną”, która osłabiła moc śmiertelnego zaklęcia Voldemorta i sprawiła, że maleńki Harry ocalał, a jego przeciwnik został porażony własnym zaklęciem. […]

(Tezaurus Harry Potter)

MIŁOŚĆ – głębokie przywiązanie do kogoś lub czegoś, umiłowanie, kochanie kogoś, czegoś; gorące, namiętne uczucie do osoby płci odmiennej.

(Słownik języka polskiego PWN)

MIŁOŚĆ – stan emocjonalny kojarzony z radością, czułością, namiętnością, altruizmem, miłosierdziem, poświęceniem dla drugiej osoby, ojczyzny, idei, itp.; dla Platona to dążenie duszy do osiągnięcia na stałe dobra, rozumianego jako idea, dobra bardziej duchowego niż materialnego, np. piękne myśli czy uczynki są piękniejsze od pięknego ciała; dla Kartezjusza to zaślepienie umysłu, które pojawia się i znika nie wiadomo kiedy i dlaczego […]
(„Szkolny słownik filozoficzny”)

MIŁOŚĆ – najpiękniejsze uczucie do drugiej osoby, głębokie przywiązanie do kogoś, najpotężniejsza magiczna moc, potężniejsza od śmierci. Przez część ludzi nie do pojęcia, niematerialna, dla niektórych niedostępna, występuje w różnych postaciach, potrafi zmienić człowieka, nie straszne jej żadne przeszkody, kojarzona jest z poświęceniem dla drugiej osoby.

(Moja definicja)

Terminów jest oczywiście o wiele, wiele więcej. Nie ma chyba sensu ich przytaczać, proponuję podążyć następnym tropem mojego myślenia – jak jest to przedstawione w książkach Rowling.

NAJPIĘKNIEJSZE UCZUCIE DO DRUGIEJ OSOBY

„ – Naprawdę Cię lubię, Harry.
Nie był w stanie myśleć. Czuł dziwne mrowienie w całym ciele, paraliżujące ręce, nogi i mózg.”

(„Harry Potter i Zakon Feniksa”)

„To ta siła zaprowadziła cię tej nocy do Syriusza.”

(„Harry Potter i Zakon Feniksa”)

GŁĘBOKIE PRZYWIĄZANIE DO KOGOŚ

“ – Na przykład to, ze osobą, na której Syriuszowi najbardziej zależy, jesteś ty – powiedział cicho Dumbledore. – Albo to, że Syriusz jest dla ciebie i ojcem, i bratem. […] jedyną osoba, którą będziesz chciał uratować bez względu na wszystko, jest Syriusz Black.”

(„Harry Potter i Zakon Feniksa”)

NAJPOTĘŻNIEJSZA MAGICZNA MOC

„W Departamencie Tajemnic – przerwał mu Dumbledore – jest zawsze zamknięta sala. Kryje w sobie siłę, która jest zarazem wspanialsza i straszniejsza od śmierci, od ludzkiej inteligencji, od sił przyrody.”

(„Harry Potter i Zakon Feniksa”)

POTĘŻNIEJSZA OD ŚMIERCI

“Nikt nie wie, dlaczego utraciłeś swą moc, kiedy mnie zaatakowałeś – powiedział. – Ja sam też tego nie wiem. Wiem jednak, dlaczego nie mogłeś mnie zabić. A nie mogłeś mnie zabić, bo moja matka oddała za mnie życie. Moja zwykła, urodzona w mugolskiej rodzinie matka […]”

(„Harry Potter i Komnata Tajemnic”)

„Nie oklumencja cię ocaliła, ale twoje serce.”

(„Harry Potter i Zakon Feniksa”)

PRZEZ CZĘŚĆ LUDZI NIE DO POJĘCIA

„Jedyną rzeczą, której Voldemort nie potrafi zrozumieć, jest miłość.”

(„Harry Potter i Kamień Filozoficzny”)

„To ona nie pozwoliła Voldemortowi opętać cię całkowicie, bo nie mógł znieść przebywania w ciele tak pełnym mocy, której on nie cierpi.”

(„Harry Potter i Zakon Feniksa”)

NIEMATERIALNA

„Nie wiedział, że tak wielka miłość pozostawia wieczny ślad. Nie bliznę, nie znak widzialny… Jeśli ktoś kocha nas aż tak bardzo, to nawet jak odejdzie na zawsze, jego miłość będzie nas zawsze chronić. Ta miłość jest w twojej skórze.”

(„Harry Potter i Kamień Filozoficzny”)

DLA NIEKTÓRYCH NIEDOSTĘPNA

„Tę właśnie moc ty posiadasz w wielkiej obfitości, a Voldemort nie ma jej wcale.”



WYSTĘPUJE W RÓŻNYCH POSTACIACH

No tu to raczej nie da się przytoczyć konkretnych przykładów, ale nawet jeśli, to czy jest to konieczne? Rodzaje miłości w „Harry’m Porterze” łatwo możemy wymienić. Więc występuje ona jako rodzicielska (Lily i James do Harry’ego, Artur i Molly do swoich dzieci, państwo Diggory do Cedrika…), braterska (Ron do Ginny chociażby), do przyjaciela (James i Syriusz, Harry i Ron…), i wreszcie miłość jako uczucie do osoby płci przeciwnej, która również dzieli się na różne rodzaje, itd. bezinteresowna, gorąca, dojrzała (Lily i James, Harry i Cho, Ginny i Michael, itd.).

POTRAFI ZMIENIĆ CZŁOWIEKA

„- Zaczęła z nim chodzić w siódmej klasie – powiedział Lupin.
- Kiedy James trochę zmądrzał – dodał Syriusz.”

(„Harry Potter i Zakon Feniksa”)

NIE STRASZNE JEJ ŻADNE PRZESZKODY

Na ten temat niestety najwięcej było w szóstym tomie…

KOJARZONA JEST Z POŚWIĘCENIEM DLA DRUGIEJ OSOBY

„- Uwierzcie mi – wychrypiał Black. – Uwierzcie. Nigdy nie zdradziłem Jamesa i Lily. Wolałbym umrzeć, niż ich zdradzić.”

(„Harry Potter i Więzień Azkabanu”)

„ – Nie Harry, błagam, weź mnie, zabij mnie zamiast niego…”

(„Harry Potter i Więzień Azkabanu”)

Mamy przedstawienie miłości w „Harry’m Potterze” i łatwo zauważyć, że niczym nie różni się ona od tej w „naszym świecie”. Nawet teraz, kiedy świat jest pełen zła, możemy dostrzegać miłość. Przytoczę tu kilka konkretnych przykładów. Aktorka Grace Kelly rzuciła karierę dla księcia Monako. Jemima Kham dla poprzedniego męża zamieniła pałac na biedne mieszkanie na drugim końcu świata. Edward VIII, władca Wielkiej Brytanii, rzucił tron dla wielkiej miłości. Jest również wielu męczenników, np. św. Maksymilian Kolbe, który oddał życie za zupełnie nieznanego mu człowieka. Ale najbardziej w dziejach ludzi poświecił się oczywiście Jezus Chrystus – umarł On na krzyżu dla Zbawienia wszystkich ludzi.

Wróćmy teraz do pytania zadanego na początku: czy miłość jest magią?

Moja odpowiedź jest oczywiście pozytywna, ale jakie mam na to dowody?

Miłość, to taka siła, która przyciąga do siebie dwoje ludzi, sprawia, że nie mogą bez siebie żyć i obdarowują się wszystkim, co najlepsze. Jest zafascynowaniem ukochaną osobą, u której nie widzi się wad. Nikomu jak dotąd nie udało się znaleźć jej źródła, nikt jej jeszcze nie zbadał. Została nazwana zagadką wszechczasów. Naprawdę szczerej nie da się pozbyć, nie da się też od niej uciec, a każda próba stłumienia daje odwrotny skutek, coraz bardziej pogłębia. Może przeistoczyć się z nienawiści – często występuje tam, gdzie najwięcej kłótni. Ceni sobie zaufanie. „Miłość to bycie do dyspozycji, to gotowość do tego, by usłużyć, pomóc, przydać się, zaopiekować się. To chęć bycia potrzebnym.” (Mieczysław Maliński). Człowiek nie może żyć bez miłości. […]Jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się miłość […]” (Jan Paweł II). Miłość skłania do poświęceń. Dzięki niej stajemy się innymi ludźmi. Powinniśmy ją uznawać za nasze powołanie, światło, niebo, życie. Gdyby nie istniała życie większości ludzi nie miałoby sensu. Bez niej człowiek nic nie znaczy. To jedyna moc, która nie zauważa przeszkód, tak jakby ich nie było. Nie ma nic potężniejszego, ona nikogo nie omija, nikogo nie oszczędza. Trudno ją zataić, a jeszcze trudniej się jej sprzeciwić. Bardzo często miewa zawiązane oczy i nic tak nie zaślepia. Żaden lekarz nie pomoże jej uleczyć – do tego zdolna jest tylko ona sama. Miłość nie zna niebezpieczeństwa, nie można kochać i bać się jednocześnie.

Rzadko bywa bez kłopotów i nie istnieje bez boleści, ale mimo to nie ma bez niej życia. To uczucie dodaje sił, dodaje skrzydeł, a największe ciężary czyni lekkimi. Wszystko osładza i pomaga dużo bardziej niż siła fizyczna. Nigdy nie potępia, ale wszystko wybaczy. Przeważa nad rozumem. Potrafi wpłynąć na człowieka tak, że on nie do końca wie, co robi. Stworzyła już wiele cudów, uznaje się ją za królową wszystkich cnót. Ona oczyszcza jak nic innego. Potrafi być cierpliwa, łaskawa i bezinteresowna. Nie występuje tam, gdzie nie ma szczerości. Nie można do niej zmusić. To jest po prostu magia. Bo czy znajdziemy coś na tym świecie, co dorównuje tej wartości? Czy cokolwiek innego może wywołać tyle niewytłumaczalnych zjawisk? Czy istnieje jakaś jeszcze siła, która ma taki wpływ na człowieka i jego życie? Wam pozostawiam znalezienie odpowiedzi na te pytania.

I pozostało zadać mi ostatnie już pytanie, na które podam Wam odpowiedź: Czy miłość istnieje?

Wielu z Was może mieć co do tego poważne wątpliwości, bo gdzie teraz da się dostrzec obecność tego uczucia? Tu byłoby łatwo po prostu napisać: „Jak nie wierzycie w miłość to coś jest z wami nie tak i nie do mnie z tym problemem.” Ale ja tego nie zrobię.

Wyżej podałam kilka przykładów poświęcenia właśnie dlatego, że kochali ludzi, dla których to zrobili. Tylko że tam wspominani są tylko sławni ludzie, a co z nami? Ale spójrzcie na swoje życie. Jestem pewna, że każdy z Was zakochał się w życiu przynajmniej raz. Nie była to zapewne ta jedyna, wielka miłość na całe życie, może tylko zauroczenie, ale coś było.

Autor: Lipa | 2005-11-16 18:09:43