Zapraszam do przeczytania kolejnego ciekawego artykułu z serii Potterwatch, autorstwa Kariny.

Dziś zajmiemy się największą, jak sądzę, potterowską aferą w historii. Autorka najpoczytniejszej serii książek dla młodych ludzi XX wieku ogłasza, że jeden z bohaterów sagi jest gejem. W dodatku nie jest to trzecioplanowa postać, a sam Dumbledore'a - mądry, zapobiegliwy dyrektor Hogwartu! Powinnyśmy cieszyć się, że Albus nie zakochał się w Harrym (matko, wtedy dopiero byłaby afera!), a w przyjacielu z młodości, którego w końcu zabił, ponieważ tamten wcześniej przyczynił się do śmierci jego siostry i wielu innych ludzi. "Ta miłość była dla Albusa tragedią", stwierdza Joanne. No cóż, była pewnie tragedią dla tych fanów serii, którzy krzywo patrzą na homoseksualistów. Przecież książki o Harrym Potterze czytają także dzieci! Teraz rodzice mają dylemat - co odpowiedzieć ośmiolatkowi, gdy ten zapyta, dlaczego Dumbledore'a kochał kogoś tej samej płci? Czy w dzisiejszych czasach jest jakikolwiek temat tabu, coś, czego w literaturze się unika? Czy to dobrze, że bohater pozytywny powieści młodzieżowej jest gejem?

Jedno trzeba przyznać - Joanne uwielbia szokować. Już w "Czarze ognia" mówi wyraźnie - sorry, ale ja już nie piszę dla ośmiolatków. Pewnie tym czytelnikom, którzy z serią dorastali, bardzo się to podoba. Jako dzieci dostali książkę dla dzieci, w dorosłym życiu znaleźli tych samych bohaterów w powieściach dla starszych czytelników. Tylko czy ktoś tu nie przesadził? Co ma homoseksualizm do powieści fantasy? Znowu szukanie rozgłosu na siłę?

Z drugiej strony, nie każdego powinien dziwić fakt, że Albus jest homoseksualistą. Jest teoria, według której homoseksualizm bierze się z braków emocjonalnych w dzieciństwie. Albus bardzo szybko stracił ojca (jak pamiętacie, odsiadywał wyrok w Azkabanie), zaś jego matka bardziej zajmowała się jego chorą siostrą, niż nim. Albus był więc głową rodziny, jeszcze zanim po raz pierwszy sięgnął po różdżkę. W szkole również musiał być tym najlepszym, tym sprawiedliwym, pomocnym, inteligentnym, pracowitym. Musiał zrobić wszystko, żeby nie kojarzono go jako "syna przestępcy". Może podświadomie nienawidził Ariany - za to, że matka poświęcała jej więcej uwagi, że to ją "bardziej kochano", a po części również i za to, że gdyby tamci mugolscy chłopcy na nią nie napadli, gdyby się obroniła, to przecież ojciec nie siedziałby w Azkabanie. Nie chciał się nią zajmować, szczególnie po tym, jak zabiła ich matkę. W tym momencie na scenie pojawia się On. Grindelwald, jego rówieśnik, równie silny, utalentowany, inteligentny, o podobnych aspiracjach, przy którym mógł zapomnieć o domu i swojej narzuconej przez los roli. Co było dalej, wiemy wszyscy. Albus kochał Grindelwalda, dlatego strasznie ciężko było mu się pogodzić z tym, że właśnie on tak bardzo przeholował i zranił jego rodzinę, na której mimo wszystko mu zależało. Dumbledore nigdy nie doznał miłości - ani od Grindelwalda, ani od ojca, siedzącego w więzieniu, ani od matki, zajmującej się siostrą, ani od brata, który obwiniał go za taki a nie inny stosunek do choroby Ariany, później także za jej śmierć. Pewnie w końcu doszedł do wniosku, że na nią nie zasłużył. Wstydził się swojego uczucia do przyjaciela, który okazał się być jednym z najgorszych czarnoksiężników w historii, miał wyrzuty sumienia po śmierci siostry. Nie wiemy, czy nie szukał później miłości, jednak nic nie wskazuje na taki obrót sprawy. Dumbledore postanowił zrobić użytek ze swych zdolności, dobry użytek. Rozpoczął pracę, naukę, walkę, pracował, by zdobyć szacunek reszty i swój, do siebie samego. To pierwsze zdobył, drugiego być może nie.

Homoseksualizm nie jest niczym złym. Nie wiemy, skąd się bierze - czy to wynik genów, czy choroba psychiczna, czy coś jeszcze innego. Joanne pokazała nam obraz pewnego człowieka - starego, dobrodusznego, trochę naiwnego, ale doświadczonego, inteligentnego, zapobiegliwego i niezwykle zabawnego. Mieliśmy wiele lat na oswojenie się z tą postacią. Nagle, czym zszokowała nas wszystkich, stwierdziła - ten człowiek to gej. Wprawdzie nie spędza całego wolnego czasu na próbach zawarcia związku małżeńskiego z innym mężczyzną, ale jednak jest homoseksualny. Co chciała nam przekazać? Co chciał nam przekazać Albus? Przede wszystkim - nie ważne, kim jesteśmy, ważne, jakich wyborów dokonujemy. Dumbledore pogodził się sam ze sobą. Chociaż miłości nie doświadczył, dbał, aby doświadczali jej inni. Nie chodził na parady równości i nie flirtował z Harrym. Przykład dyrektora Hogwartu pokazuje, jak bardzo mylą pozory. Gej nie musi dla rozgłosu całować się z innym gejem w kościele i z doczepionymi piersiami defilować po mieście. To człowiek taki sam, jak ty czy ja, który może okazać się kimś naprawdę utalentowanym i zasłużyć na szacunek. Nic dziwnego, że Joanne dostała za swój stosunek do tego tematu, a właściwie za ciekawy eksperyment literacko-psychologiczny, nagrodę od środowisk walczących z homofobią.

Oczywiście, zachęcam do dyskutowania w komentarzach. Jaki jest Wasz stosunek do homoseksualizmu? Czy "afera Dumbledore'owa" zmieniła Wasze zdanie w tej kwestii? Czy Waszym zdaniem Joanne zrobiła dobrze, wyjawiając sekret Albusa? Piszcie w komentarzach!

Za dwa tygodnie kolejny Potterwatch, a w nim trochę na temat spoilerów i wielkiego przecieku, który miał miejsce na tydzień przed premierą książki, której treść była strzeżona bardziej, niż dokumenty Departamentu Tajemnic najwyższej wagi. Nie przegapcie!

Autor: leSniak | 2008-06-09 20:08:40