HPNews.pl » Artykuły » Fan Fiction » Ach, te sercowe sprawy...

Ach, te sercowe sprawy...

*** ***

Rozdział IX

Szli korytarzami , zrobiło się ciemno i tajemniczo , w zamku nie było widać ani jednej żywej duszy , w końcu dotarli tam gdzie planował dotrzeć Harry.

Miejscem tym był Pokój Życzeń.

Gdy weszli do pokoju , ściany pomalowane były na kolor jasno żółty , przy oknie stały dwa fotele o między nimi na małym drewnianym stoliczku stał dzbanek z gorącą czekoladą i dwa wielkie kubki oraz talerz z ciastkami i czekoladą.

Sarah była onieśmielona.

- Ale fajna komnata – powiedziała Sarah rozglądając się.

- Skąd ją wytrzasnąłeś ?- spytała zaraz

Harry uśmiechnął się tajemniczo

- No cóż – odparł

Usiedli na fotelach nalali sobie czekolady , jedli ciasteczka trochę gapili się na zalane błonia i na jezioro , które sprawiało takie wrażenia , jakby woda miała zaraz z niego wypłynąć.

Gadali o Quidditch’ u szkolnym i zawodowym , o wczorajszym przyjęciu ( Sarah też uważała , że Harry powinien Cho przeprosić) , o Snape’ie i o tym, że w tym roku trochę zmiękł , Harry opowiadał też Sarze o Sum’ach , próbował ją uspokajać ( bo strasznie się ich bała) i opowiadał o swoich egzaminach.

- Umiesz wyczarować patronusa? - zachwyciła się Sarah

- Tata próbował mnie tego nauczyć , ale na razie z różdżki wychodzi mi tylko mała mgiełka – powiedziała Sarah , po słowie tata, spuściła głowę a później zaczęła gapić się w okno.

Harry było bardzo przykro , współczuł jej ,próbując rozweselić sytuacje powiedział

- Na pewno w końcu to opanujesz , jak chcesz to mogę Ci pomóc – powiedział dolewając sobie czekolady

- Naprawdę mógłbyś? – spytała ożywiona i rzuciła mu się na szyję

Harry chciał, żeby ta chwila trwała jak najdłużej, ale naliczył tylko parę sekund w uścisku…

Puściła go, przez chwile nic nie mówili , po czym on zaczął

- Wiesz Saro , ja chyba się w Tobie zakochałem – powiedział , DLACZEGO SIĘ ZARUMIENIŁ????

- Ooo – powiedziała nieco zaskoczona Sarah

- Chyba tak – powiedziała dalej nie za bardzo wiedząc jak się odezwać

Harry pomyślał , ze powiedział straszną gafę , mówić takie rzeczy na pierwszym spotkaniu , zapędził Sarę w taką sytuacje że głowa mała , bała się odezwać , bo nie wiedziała czy to co powie go nie urazi…

W końcu powiedziała:

- Harry , ja bardzo , bardzo Cię lubię, ale nie jestem pewna czy to miłość , muszę się nad tym zastanowić – bąknęła szybko

- Rozumiem , przepraszam za to że tak palnąłem… - powiedział zakłopotany

- Ojj , przecież nic się nie stało… -zaczęła się śmiać

Gadali , pili , jedli i śmiali się jeszcze z pół godziny.

Po czym Sarah spojrzała na zegarek , było wpół do ósmej , powiedziała mu o tym , ale byli najedzeni ciastkami ,więc zrezygnowali z kolacji

- Pójdziesz ze mną na spacer? -spytała gdy wychodzili z Pokoju Życzeń

- Ale chyba pada - powiedział Harry

- Przestało – powiedział Sarah , i obdarzyła go nalegającym spojrzeniem…

- Ok.-

Wyszli z zamku nie zauważeni , zdjęli buty i skarpetki , chodzenie boso po mokrej trawie , było bardzo zabawnym uczuciem…

W trakcie wesołej przechadzki rozmawiali o ich życiach uczuciowych.

- Oprócz Cho miałeś jakąś dziewczynę? – spytała Sarah przeskakując kałużę

- Nie , a Ty chłopaka? – spytał podążając za nią

- No można powiedzieć, że dwóch – powiedziała

- Mogę znać ich tożsamość? – spytał Harry

- Jednego , chyba znasz mój kolega Tom, Tom Lanchert, puchon , byłam z nim dwa lata , ale pod koniec roku zerwaliśmy – powiedziała

- A drugi? -spytał zaciekawiony

- Adrian Sherman - powiedziała

- Byłam z nim dwa miesiące jak się pokłóciłam z Tom’em i trochę się spotykaliśmy w te wakacje.

- A teraz ? – dopytywał się Harry

- Teraz no właściwie nie wiem… chyba jestem z Tobą – powiedziała

- Czyli chodzimy ze sobą? – spytał zaskoczony Harry

- No jeśli chcesz… - powiedziała Sarah tajemniczo

- No, ale jeszcze przed chwilą mówiłaś, że nie jesteś pewna ,czy się we mnie zabujałaś , a teraz mówisz, że ze sobą chodzimy – powiedział zagubiony

- No tak , zrozum jeśli zaczniemy spędzać ze sobą więcej czasu i wogule , to może łatwiej mi będzie określić co do Ciebie czuje… - wytłumaczyła mu Sarah

-Skoro tak mówisz – opowiedział

- Czyli ten Tom i Adrian , to znaczy Ty ich już nie… - nie mógł tego powiedzieć… Czemu?

- Tom to mój przyjaciel , a Adrian, no cóż nasze babcie się znają i chciały nas swatać ale raczej im się to nie uda… - powiedziała Sarah śmiejąc się.

Później Harry i Sarah gadali jeszcze o Miodowym Królestwie (ulubionych słodyczach), oraz o feriach

- Wybierasz się gdzieś? – spytała

- Jeszcze nie wiem, a Ty? – zapytał brodząc nogami w jeziorze

- Pewnie zostanę tu, albo pojadę do domu, jak zawsze…- odrzekła robiąc to samo

-Yhm ..- mruknął

Po paru minutach, postanowili wrócić do zamku, wzięli swoje buty, i powolnym, spokojnym marszem ruszyli w stronę zamku.

Było piętnaście po ósmej, kiedy znaleźli się w przytulnym , ciepłym pokoju wspólnym. Ron i reszta nie zauważyli ich nieobecności, w odróżnieniu od Hermiony, która zaraz po tym jak Sarah poszła do dormitorium po książkę do eliksirów, usiadła przy nim na sofie i zaczęła wypytywać:

- Gdzie tak długo byliście?

- Co robiliście?

- Jak było?

Najpierw Harry chciał powiedzieć Hermionie, że to nie jej sprawa i że jest wścibska, ale tak naprawdę tak nie uważał więc w bardzo dużym skrócie opowiedział co wydarzyło się podczas ich spotkania…

- Jednym słowem było miło – podsumował na koniec, kiedy Sarah pojawiła się nas ostatnim stopniu, schodów do dormitorium dziewcząt.

Hermiona uśmiechnęła się…

- To fajnie, a masz jakieś plany na ferie? – spytała

- Kolejna, która pyta o ferie na końcu października – pomyślał

- Nie raczej nie – odrzekł

- No bo Ron mówił coś o tym, że fajnie by było gdybyśmy wszyscy pojechali na ferie świątecznie do Nory – powiedziała Hermiona

( Sarah usiadła koło Ginny i zaczęły dyskusje na temat najnowszego numeru Czarownicy, której dziennikarka oskarżyła lidera Fatalnych Jędz o romans z niejaką Angelą Ellios, meksykańską pięknością…)

- Było by fajnie – rzekł Harry

- Też tak sądzę – przytaknęła

-Co masz na myśli mówiąc wszyscy? – zapytała Harry

Hermiona spojrzała na niego, a później na Sarę.

- Myślę, że Sarah też może przyjechać..

Hermiona to naprawdę równa dziewczyna – pomyślał, od razu wie o co mi chodzi…

Poprzednia strona (8/10) - Następna strona (10/10)